Potrzebny będzie program, pozwalający na połączenie dwóch oddzielnych zdjęć ( lewego i prawego ) w jedno.
Można do tego użyć jednej z prostszych, darmowych aplikacji jaką jest program GIMP-2.
Instalujemy program na swoim komputerze.
Zakładam, że macie już Państwo przygotowane i zapisane zdjęcia L i P, które będziemy łączyć.
W tym instruktażu, mamy je zapisane na pulpicie jako : IMG 8669L i IMG 8669P.
Na etapie początkowych prób nie należy tych zdjęć poddawać obróbce typu zmiana koloru, kontrastu jaskrawości, ostrości lub kadrowaniu.
Mamy je zapisać takie jakie są wprost z aparatu.
Jeśli zechcemy dokonywać korekt, to dopiero na połączonej stereoparze.
Musimy jednak zdecydować się na ujednolicony rozmiar zdjęć, czyli zdjęcia powinniśmy zapisywać w stałej wielkości.
My zdecydowaliśmy się na rozmiar 1024 x 768 pixeli.
Daje to po połączeniu wymiar zdjęcia 2048 x 768 pixeli.
To wystarczający kompromis pomiędzy jakością zdjęcia, a rozmiarem pliku.
Naturalnie jest to rzecz w pewnej mierze umowna, bowiem jeśli nasz aparat zapisuje zdjęcia np. 4000 x 3000, to możemy zdecydować się na tworzenie stereopar 8000 x 3000.
Należy to jednak rozważyć z punktu widzenia „ekonomiki” operowania i przechowywania plików o dużym rozmiarze ?
Zresamplowanie ( zmiana rozmiaru ) zdjęć L i P do przyjętego standardu ( tu 1024 x 768 ) nie powinno być problemem przy użyciu popularnych programów, ( IrfanView, Picassa, oprogramowanie firmowe aparatu.... ).
Widok pulpitu na którym widzimy ( zakreślone ) zapisane zdjęcia L i P, oraz ikonkę skrótu do GIMP-2
To zdjęcie lewe ( L ), jeszcze przed zmianą rozmiaru do 1024x768 ( w przeglądarce IrfanView ):
To podobnie podgląd zdjęcia P :
Otwieramy program GIMP-2:
Pomijamy opis zmiany rozmiaru zdjęć L i P do rozmiaru 1024 x 768 jako powszechnie znany.
W tym okienku zapisujemy docelowy rozmiar stereopary ( tu 1024 x 768 ).
W pliku klikamy zapisz jako, aby zapisać ramkę ( tu na pulpicie, z nazwą "ramka" ):
Klikamy zapisz:
Krok A.
W okienku przybornik, po lewej stronie klikamy w narzędzie " przesunięcie", pozwoli nam ono porozmieszczać nasze zdjęcia w ramce.
Pomijamy opis zmiany rozmiaru zdjęć L i P do rozmiaru 1024 x 768 jako powszechnie znany.
Na pulpicie mamy już zdjęcia w przyjętym rozmiarze.
W pliku klikamy "nowy", aby przygotować ramkę pod stereoparę:
W tym okienku zapisujemy docelowy rozmiar stereopary ( tu 1024 x 768 ).
W pliku klikamy zapisz jako, aby zapisać ramkę ( tu na pulpicie, z nazwą "ramka" ):
Klikamy zapisz:
Krok A.
Teraz przeciągamy kolejno myszką nasze zdjęcia L i P w pole ramki, najpierw lewe, następnie prawe.
Ułożą się one centralnie,warstwowo, jedno na drugim :
W okienku przybornik, po lewej stronie klikamy w narzędzie " przesunięcie", pozwoli nam ono porozmieszczać nasze zdjęcia w ramce.
Chwytając myszką wierzchnie zdjęcie ( P ), przesuwamy je w prawy obszar ramki, podobnie postępujemy ze zdjęciem L.
Starannie rozmieszczamy oba zdjęcia.
Mozemy pozostawić 1 mm przerwę pomiędzy zdjęciami.
Zapewni to na lepszy komfort przy oglądaniu.
Teraz musimy trwale połączyć oba zdjęcia w stereoparę.
Na pasku klikamy obraz a dalej spłaszcz obraz :
Teraz pozostaje tylko zapisanie stereopary pod wybraną nazwą i w określonym miejscu.
Na pasku klikamy plik, a wpliku zapisz jako :
W tym okienku wpisujemy nazwę, koniecznie z rozszerzeniem jpg oddzielonym kropką.
Również określamy miejsce docelowe zapisania stereopary ( tu pulpit ) :
Wyskakuje nam okienko określające docelową jakość .
Ot i wszystko -:)
Wyskakuje nam okienko określające docelową jakość .
Ustawiamy na 100% :
Ot i wszystko -:)
Tak wygląda nasza stereopara na zrzucie ekranu :
Zapisujemy ją na pulpicie, jako " ramka ".
Jeszcze musimy wyczyścić sobie ramkę do następnych zdjęć.
Klikamy na pasku edycja i dalej wyczyść :
Ramka wyczyszczona:
Zapisujemy ją na pulpicie, jako " ramka ".
Plik > zapisz jako.
Teraz tworząc następne zdjęcia otwierać będziemy GIMP-a, klikając w ikonkę "ramka ".
Teraz tworząc następne zdjęcia otwierać będziemy GIMP-a, klikając w ikonkę "ramka ".
A to już utworzona stereopara równoległa, w wymiarze 1024 x 768 .
Wystarczy w nią kliknąć aby powiększyć, wziąć stereoskop i obejrzeć efekty.
A to stereopara utworzona z tych samych zdjęć L i P, ale w technice skrzyżnej ( cross-eye ).
Powracając do miejsca opisanego jako "krok A" wystarczy rozdzielając warstwy, rozmieścić zdjęcie L po prawej stronie ramki, a zdjęcie P po lewej.
Dalsze postępowanie jak wyżej opisane.
Metoda krzyżowa, u większości osób, pozwala na łatwiejsze uzyskanie efektu 3D.
Należy otworzyć dane zdjęcie w trybie „pełny ekran”.
Z odległości ok. 40 - 80 cm wpatrzeć się w obraz, robiąc lekkiego zeza.
Następnie pozwolić oczom na powolny powrót do normalnego stanu.
W trakcie tego powrotu, następuje moment uchwycenia przestrzenności obrazu.
To tylko kwestia potrenowania, a potem wypracowana technika pozwoli na ciekawe „przygody” z fotografią 3D, której olbrzymie zbiory są w internecie.
Są osoby, które łatwiej uzyskują efekt ze stereopar równoległych.
Trzeba popróbować i nie zrażać się zbyt szybko ( choć nie wszyscy potrafią wejść w efekt 3D metodą tzw.swoboglądu, bez odpowiednich przyrządów optycznych ).
Więcej na temat technik stereoskopowych na stronie:
http://stereos.com.pl/main.php
Należy otworzyć dane zdjęcie w trybie „pełny ekran”.
Z odległości ok. 40 - 80 cm wpatrzeć się w obraz, robiąc lekkiego zeza.
Następnie pozwolić oczom na powolny powrót do normalnego stanu.
W trakcie tego powrotu, następuje moment uchwycenia przestrzenności obrazu.
To tylko kwestia potrenowania, a potem wypracowana technika pozwoli na ciekawe „przygody” z fotografią 3D, której olbrzymie zbiory są w internecie.
Są osoby, które łatwiej uzyskują efekt ze stereopar równoległych.
Trzeba popróbować i nie zrażać się zbyt szybko ( choć nie wszyscy potrafią wejść w efekt 3D metodą tzw.swoboglądu, bez odpowiednich przyrządów optycznych ).
Więcej na temat technik stereoskopowych na stronie:
http://stereos.com.pl/main.php
